هرچیزىجسمىداردوروحى.

روحنماز،»حضورقلب«استونمازبىتوجّهوحضورقلب،تنهایکسرىالفاظوحرکاتىاست کهانجاممىگیرد.

حضورقلبآنست کهانساندرنماز،توجهقلبىبهخداداشتهباشدوازیاداوغافلنشودوهرلحظهودرتمامجملاتوحرکاتنماز،بداندچهمىگوید،چهمىخواهد،معنىحرکاتوافعالش چیست،روبهچهکسىایستاده،قبلهاشکجاست،چرانمازمىخواندودربرابرچهخداى عظیمىبهنیایشوپرستشوحمدوثناوذکرودعاایستادهاست. 

 اگرذهنانسانبهمسائلدیگرمشغولباشد،
اگرحواسانسانپرتشود،
اگرهرصدایى،هرمنظرهاى،هررفتوآمدى،هرنوشتهوخطونقاشىوصحنهاى،اورابهخودمشغولکندویادشرودکهدرحالنمازاستوکجاایستادهوچه مى گوید،معناىایننداشتن حضورقلباست.
یکىازراههاىکسبحضورقلب،دانستنمعناىنمازودرنظرآوردنترجمهکلماتىاستکه انساندرنمازمىگوید.
راهدیگر،انتخابمکانىبراىنمازاستکهرفتوآمدهاوسروصداها،صحبتها،عکسهاوتابلوها،اورابهخودمشغولنسازد.
راهدیگر،انجاممستحباتىاستکهپیشازنمازوهنگامنماز،رعایتآنهابهنمازگزارحالتتوجّه بیشترىمىدهدواورابهیادخداوبندگىخویشمى اندازد.
وقتىبهملاقاتیکشخصیّتبرجستهمىروید،بهترینلباسرامىپوشیدومؤدّبدرنزداومىایستیدویامىنشینیدوازهرکارىکهبرخلافادبباشد،پرهیزمى کنید،بهسخناناوکاملاً گوشمى دهیدوبهآنچهخودتانمىگوئید،کاملاًتوجّهداریدودرسراسرلحظهدیدار،آنشخصدرنظرتاناست.
خدابرترینموجوداستوهستىهمهموجوداتبهاوبستگىدارد. ما،بندهاىنیازمندوناتوان،کهازنعمت هاىاوبرخورداریم،بهشکرانهنعمتهایشبهعبادتونمازمىایستیم.
توجّهبهاین«جایگاه« کهمادرمقابل» اللَّه« داریم،دلرانرممى کند،خضوعوخشوعوفروتنى مىآورد.
نماز،»ذکرخدا« است. هرچهبیشتردلمانحاضروقلبمانمتوجّهعظمتخداونیازخودمان باشد،نمازمانسازنده تراست.
بهیادداشتهباشیم،کهرکوع،خمشدندرمقابلعظمتآفریدگاراست.
سجدهما،هماهنگىباهمههستىاستکهدرپیشگاهخداتسلیموخاضعومطیعاند.
تسبیحما،همصدایىباهمهذراتعالماستکهخداراتسبیحمى گویندوسجدهمىکنند.