گوهرشاد خانم و جوان عاشق 

گوهرشاد خانم(همسر شاهرخ میرزا و عروس امیر تیمور گورکانی) سازنده ی مسجد معروف گوهرشاد مشهد، پیش از ساختن مسجد به دست اندرکاران گفت: از محل آوردن مصالح ساختمانی تا مسجد برای حیوانات باربر ظرفهای آب و علف بگذارید، مبادا حیوانی در حال گرسنگی و تشنگی بار بکشد. از زدن حیوانات پرهیز کنید، ساعات کار باید معین باشد و مزد مطابق زحمت داده شود و..... 

گوهرشاد خانم، بیشتر وقتها خود جهت هدایت و سرکشی حاضر می شد و دستورات لازم را می دارد. روزی یکی از کارگران به طور ناگهانی چشمانش به صورت او افتاد و در اثر همین نگاه، آتش عشق در وجودش شعله ور گشته و عاشق دلباخته ی او شد؛ اما در این باره نمی توانست چیزی بگوید تا اینکه غم و غصه ی فراوان او را مریض کرد. به خانم گزارش دادند که یکی از کارگران که با مادرش زندگی می کرد مریض شده است. بعد از شنیدن این ماجرا خانم به عیادتش رفت و علّت را جویا شد. مادر کارگر جوان گفت: او عاشق شما شده است. خانم با اینکه عروس شاهزاده بود، اما هیچ ناراحت نشد! به مادر جوان گفت: باشد، وقتی من از همسرم جدا شدم با او ازدواج می کنم ولی به شرط اینکه مهریه من را قبل از ازدواج بپردازد و آن این است که چهل شبانه روز در محراب این مسجد نیمه کاره عبادت کند. جوان پذیرفت، چند روز از پی عشق او عبادت کرد؛ ولی با توجّه خاص امام رضا (علیه السلام) حالش تغییر یافت  .

پس از چهل روز از حالش جویا شد، جوان به فرستاده ی خانم گفت: به خاطر لذّتی که در اطاعت و بندگی خدا یافتم، از لذت نفس شهوانی پرهیز کرده ام  .⁸

برگرفته از تبیان

عشق نماز دزدی را منقلب کرد

شبی دزدی به خانه شیخ احمد خضرویه برای دزدی رفت و بسیار گشت و هیچ نیافت. شیخ متوجه او شد و به آواز بلند گفت:ای جوان!دلو در کنار چاه است با آن از چاه آب بکش و خود را طاهر کن،وضو بگیر و به نماز مشغول شو تا فردا به تو چیزی دهم که نا امید نگردی.

دزد به دستور شیخ عمل کرد،چون صبح شد شیخ صد دینار به او داد و فرمود:این پول پاداش یک شب نماز تو است بگیر و از خانه خارج شو.دزد وقتی چنین حالتی را از شیخ مشاهده کرد،حالتی در او به وجود آمد و لرزه بر اندامش افتاد و گفت:من پول قبول نمی کنم اما مرا به خداشناسی و دینداری راهنمایی کن که دولت بی پایان،از درگاه خداوند بی منان حاصل کنم.شیخ اورا ارشاد و کرد و از مریدان خود قرارداد و او یکی از اولیای بزرگ خداوند شد.

                   کتاب:سجاده عشق

              نگارش:نعمت الله صالحی حاجی آبادی

دعا در نماز برای همه

رسول خدا(ص)مشغول نمازبودکه شنید مردی در نماز خود می گوید:

پروردگارا!!تنها من و محمّد را مشغول رحمت خود قرارده وجزبرما دونفر،برهیچ کس رحم نکن!

پیامبراسلام(ص) پس ازآنکه نماز خود را به پایان برد،رو به او کرد و فرمود:(چرا) تو یک چیز وسیع را محدود ساختی.

(یعنی چرا همه مسلمانان را دعا نمی کنی و رحمت خدا را به من و خودت اختصاصی می دهی؟)

آیت الله حسن زاده آملی گوید:رساله ای در امانت نوشتم وآن را به حضور شریف استاد علامه طباطبائی(ره)ارائه دادم،مدتی در نزد او بود و لطف فرمودند و یک دوره تمام،آن را مطالعه فرمودند: در یک جای آن رساله،درباره خودم دعای شخصی کرده بودم که:بار خدایا مرا به فهم خطای محمّدی (ص)اعتلا ده.در هنگام ردّ رساله به این جانب فرمود:آقا تا من خود را شناختم دعای شخصی در حق خودم نکردم بلکه دعایم عام است.این تادیب اخلاقی بسیار در من اثرگذاشت.      رسول خدا(ص)فرمود:هرگاه یکی از شما دعا کند، دعایش را عمومیّت دهد و همه را دعا کند،زیرا این کار دعا را زودتر مستجاب می کند.ونیز فرمود:کسی که با جمعی نماز  بخواند و تنها برای خود دعا کند و آنان را فراموش نماید، به آنان جفا کرده است.

     داستان های شیرین از نماز شب

                       مولف:سید عبدالله حسینی